Şiir sanatların anasıdır. Hep duyarız da inanmayız... İnsanın en güzel buluşudur o...  Birbirimize şiirlerle tutunuruz, cemiyetin harcı şiirdir... İnsanın anne babasına bakmayı bile bar gördüğü bir devirdeyiz... Şiirin geniş kitlelerce tabiri caizse yüzüne bakılmayışı onu değersiz kılmaz…

Cemiyet Necip Fazıl'ın deyişiyle "... Yok edilen ruhiyle... Yok, eden güruhiyle" hızla şiirkıranlık vasatına yuvarlanıyor... Bunun farkında olan ne kadar az... Gençlere ne sorsanız "Aynen" cevabını alıyorsunuz... Dilin vasıtası kelimeler ancak kelimelerin mayası şiirdir... 

Ağırlıklarımızın bırakılması söylenince ilk önce şiiri bırakıyoruz... Meydanlarda milletçe birlik olma zamanında şiire sığınıyoruz…

Necip Fazıllar ve ya Mehmet Akifler, Sezai KARAKOÇLAR ve diğer meşhur şairlerimiz gibisi yeni dönemde çıkmıyor diye hayıflananımız var… Bu çölün tozlarıdır yaşayanlar zaten, tozumuz toprağımıza karıştıktan sonra her alanda destansı şairi/ozanı gelecek nesiller kucağında bulacaktır ve bulduklarını hayırla yâd edecektir… Aramızdaki çekişmeler, çekememezlikler vb. unutulup gidecektir…  

Bu günün şairine düşen öncelikle okuması, sonra yazması ve yazdıklarını okuması, kendini geliştirmesidir… Kendini geliştirirken dilimizden aldığını yine dilimize verecek ve milletimiz kazanacaktır… Dolayısıyla dünyaya bizi bizden iyi anlatan olamayacağına göre anlatım yollarının başında gelen şiirin kanatlarından tutmamız gerekir… Ulaşacağımız şiir “…henüz yazmadıklarımız ...” içerisinde olabilir…

Bugün hangi işi yaparsanız yapın sakın şiirkıran olmayın… Şiirsiz, bu kelimeyi yazmak bile korkunç, kalan bir dünyada sanatın diğer dalları ölür gider…

Şiir, bir kişi için yazılır ve yolun sonunda o birer kişileri bir araya getirir şiir…

Şiirkıranların zafer elde ettiği milletlerin dili yok olduğundan kendilerinden de eser kalmamıştır…

Allah, şiirin burçlarında dalgalandığı şehirlerden şiirkıranları uzak eylesin!

            O Halde şiirle bitirelim;

Kabım dolup taştı yanan özümü,/O aldı bu aldı sana kalmadı…/Her zaman neşeli mutlu yüzümü,/ O aldı bu aldı sana kalmadı…/Gurbet bitirmedi hasret yıkmadı,/Ateşlere girdim yine yakmadı…/Sura dek sürecek sevdamın adı,/O aldı bu aldı sana kalmadı…/Sevgi pınarına dalıp derdiğim,/Abı hayat bulup cana verdiğim,/Kırk yıl çile çekip bir gün erdiğim,/O aldı bu aldı sana kalmadı…/Zülfünü doladım gönlün teline,/Bıraktım kendimi bahtın yeline,/Ruhum ah süzüldü birden eline,/O aldı bu aldı sana kalmadı…/Ustalar sözüme çalmadı sazı,/Çoğu geçti ömrün eldeki azı…/Evvel kışı gördüm ahirde yazı,/O aldı bu aldı sana kalmadı…/İstedim her zaman mutlu olmanı,/Gurbette yitsem de gelip bulmanı…/Şimdi erdi derken vuslat zamanı,/O aldı bu aldı sana kalmadı…/Burhani kelamın burcuna koştu,/Hasretinle yandı aşkınla coştu…/O da bilemedi kaç dağı aştı,/O aldı bu aldı sana kalmadı…