Canlıların yaşam gayesi barınmak ve gıda ihtiyacını karşılamak ise hayvanlar arasında rekabet, hırs ve elde etme isteği olabilir mi? Acaba hayvanlar düşündüğümüz kadar masum mudur?

     Hayvanların hepsi büyük bir yaşam kavgası içindedir. Hayatta kalmak için birbirlerini acımasızca parçalayıp yerler. Tüm canlılar birbirinin avı ya da avcısıdır. Hayvanlarda en güçlü olan sürüyü yönlendirip düzeni sağlarken insanlarda bu yönetim sözüyle, yaptırımlarıyla kuvvetli olan tarafından uygulanmaktadır.

     Mesela bir kedi benimsediği bölgeyi korumak adına başka bir kediyi kendi bölgesinden uzaklaştırmak isteyebilir. Alanını korumak adına gaddarlaşabilir. Hatta bu gaddarlık ölümle sonuçlanabilir. Bu durumu pek çok türle de özdeşleştirebiliriz.

     Öyle ise insanlarda olduğu gibi güçlü-zayıf hiyerarşisini sağlamak için hakimiyet altına almak, avlanmak-beslenmek ve cinsel rekabet kendini gösterir. Bu yüzdendir ki kimi hayvanlar belirli alanları ‘’yurtları gibi’’ savunurlar. Hatta kimi kovalayacaklarını ya da kimden kaçacaklarını çok iyi bilirler. Bu yüzdendir ki bu hiyerarşinin sağlanmasında saldırganlığın rolü büyüktür.

     Dünyada hayvanlar birbirine saldırmayı bıraktığında insanlarda birbirine saldırmayı bırakmış olacaktır. Fakat bunun imkanı olacakmış gibi görünmüyor.

     Bir atın dünyaya gelme amacı binek hayvanı olmak değildi. Veya köpeklerin evde sadece sevilmek amacı ile bakılması, kuşların kafeslerde beslenmesi… Hayvanlar insanların kendi özel amaçları adına dünyaya gelmiş değillerse şiddet ve ölümcül öfke canlının üreme ve uyum başarısını artırdığını kanıtlar. Buna basit bir örnek olarak en çok ürküten hayvanların başında gelen sırtlanlardır. Onlar  diğer hayvanların avlarını öldürüp yemesinin tersine avlarını canlı canlı iken karnından yemeye başlar. Hatta bazı hayvanlar yamyamlık davranışlarında bulunur; tipik olarak bu yavrularını yeme davranışlarını içerir. Sevimli uğur böcekleri buna örnek gösterilebilir.

     Öyle ise hayvanlar da doğuştan şiddetli bir öfkeli doğmuştur. Fare yiyen bir yılanın, kuluçkaya yatmış bir tavuğun yumurtasının alınmasının, eş seçimi için deniz fillerinin ölümüne düello yapmasının, lider aslanın yaşlanınca sürüden atılarak ölüme terk edilmesinin… Karıncalar bile ısırıyorken…

      2021 yılını geride bırakırken hayvanlara ahlaki karakterler vererek insan karakterini tenkit eden Fransız yazar La Fontaine’nin hepimizin sevdiği bildiği bir masalını sunmak isterim.

     Bir dala konmuştu karga

     Gagasında bir parça peynir

     Tam karnını doyuruyordu ki

     Konuştu tilki

     Aman karga canım karga

     Tüylerin gibi güzelse sesin

     Bir şarkı söyle de dinleyelim

     Böbürlendi karga

    Tam şarkı söyleyecekti ki

     Açtı ağzını

     Düşürdü peynirini

     Peyniri kaptığı gibi tilki

    Kaçtı ormana gitti

     Yeni yılın sağlıklı, barış dolu, mutlu bir yıl olmasını temenni ederim.