Türk Dil Kurumu sözlüğüne göre değer kelimesinin birçok anlamaları arasında “Bir ulusun sahip olduğu sosyal, kültürel, ekonomik ve bilimsel değerlerini kapsayan maddi ve manevi ögelerin bütünü” ifadesi şiir sanatı ile hemhal olan biri olarak dikkatimi çekti. Bir milletin değerleri içerisinde edebiyat, sanat, fikir ve ilim de bulunmaktadır.  Pekii değer biçenler ya da değer verenler kimlerdir? Bu arada değer deyince akla gelenler içinde; değerbilir, değerbilmez, değer düşürme, değer katma, millî değer, saygıdeğer, gibi birçok manası muhkem birleşik kelimeler de mevcuttur.

Günümüz insanının kendi içinin kâşifi olması için ilim ve sanata ihtiyacı vardır. Bu iki kanat olmadan insanın serüveni yeni merhalelere taşınamaz. Sanatçı geçinenler de bile sanat kanadı noksan ise varın siz düşünün… Selam verdim, rüşvet değildir diye almadılar. Hüküm gösterdim, faydasızdır diye iltifat etmediler. Fuzuli’den bu yana bazı konularda bir gıdım yol alınmamış olması manidardır… Uçamayan kuşları ne kadar palazlarsan palazla gönüllere tesir edemeyeceklerdir. En iyi kümeslerde beslenip dursalar yine de yağmur damlasının serinliğini ve ya yağmurdan sonra ortaya çıkan toprağın o içi hoş eden kokusunu okuyucuya hissettiremeyeceklerdir.   Nasreddin Hoca’ya atfedilen fıkradaki gibi kendi sesini duymak için fildişi kulesinden inmeye tenezzül eyleyen edebiyat vasatının varlığı kimlerin eseri ise sanatın kanadının kırılmasının vebali de onlara aittir.

Şiir kaybolunca/Güvercinler ölür şehirlerde/Ve çocuklar bırakılır/Kirli sözcüklerin derinliklerinde/… (Derin Hikâye-Sahife 30). Ruhumuza temas eden ve bizleri kanatlandıracak olan o kaybolan şiirleri bulmanın mekânı adeta bir ticari meta haline gelen günümüz sanat dünyası asla değildir…

Her ne kadar körler sağırlar birbirini ağırlasa da bu böyledir…