Özgürlüklere sınır çizilmesine şiddetle karşı çıkanların başkalarının özgürlüklerine sınır çizme hususundaki akıl almaz gayretlerini görünce açık pencereleri kapat!

Kapıları bir daha kilitle!

İçinde kalan son ışık kalıntılarına yönel!

Bir damla su arama yoluna düş, kurumuş nehir yataklarında!

At gözlüğü takanlara bir sözüm yok da bari gördükleri dışında gerçeklikler olabileceğini kabul edebilseler. Karanlıkta el yordamı ile yol alanların devri yaşanıyor günümüzde...

Kimi bunu süslüyor, cilalıyor tek fark bu...

Sanatı ise gereksiz bir uğraş olarak görüyorlar, kendisiyle ya da toplum ile sorunu/sorunları olan lanetli! insanın uğraşı...

Bu uğraşın en bedbaht kişisi ise tek başına en değerli piramidi yapmak zorunda olan kişi; şair!

Buna kim talip olur!

Kendinden görmediği melek olsa “Nereden çıktı bu şeytan!” diyecek kadar modern dünyanın görünür görünmez duvarları içerisine hapsolmuş yeni cilalı taş devri insanına kim yol gösterecek!

İçi süslü, kalbi dolu olanın ağzında dili yok!

Cahil ise olabildiğince cesur ve her konuda uzman!

İnsan kimin/kimlerin hayatına getirerek başköşesine kurduğu belli olmayan “altından buzağı”dan üflenen seslerle meflûç!

Bu vasatta sanat kör sanatçı topal!

İnsanı kendi benliğinin ve varlığının bilincine erdirecek sanatçı, öncelikle kendini keşfetmeli!

Cemiyete faydalı olmanın kıymetli bir yolu da bu olsa gerek. Zaten cevher niteliğindeki sözler çoğalır dillerde, yer eder gönüllerde…

Sanatçı mı o ebede namzettir; ölmeden kıymetlenmez!