Edebiyat, ana kaynak olarak yazılı veya sözlü dili kullanan sanatsal bir ifade biçimidir. Kelimeyi estetik açıdan kullanan yazarın vizyonunu ortaya çıkardığı için bir sanat olarak kabul edilir. Kökeni, teması ve önemi nedeniyle evrensel kültürün odak noktası olan edebi eserleri çeşitli kültürel ifadelerin birer parçası olarak derlemeyi mümkün kılan sözlü gelenek de edebiyata dahildir.

      Edebiyat teriminin tanımı zaman içinde gelişir. Lirik, epik ya da drama olarak tabir edebileceğimiz tüm edebi eserler on yedinci yüzyıl boyunca şiir olarak adlandırılır. XVIII. yüzyıldan itibaren ise edebiyat terimi kullanılmaya başlar. Ancak terimin günümüzdeki anlamını alması XIX. yüzyılı bulur. XX. yüzyıla gelindiğinde, edebiyatı diğer söylemlerden ayıran Rus dilbilimci ve kuramcı Roman Jakobson dilin şiirsel işlevi ve dilbilimsel üslup gibi özellikleri üzerine çalışarak önemli dilbilim çalışmalarıyla ünlü entelektüel bir hareket olan Rus biçimciliğinin temsilcisi olur.

      Bir başka dilbilimci ve yazar José de Nicola "Dilbilim" isimli makalesinde dilin şiirsel işlevi ile ilgili şu ifadelere yer verir: "Bir metni edebi yapan şey, gönderenin anlam yüklü sözcüklerle mesajın kendisine odaklandığında ortaya çıkan dilin şiirsel işlevidir." Ayrıca Nicola bir edebi eserin kompozisyonunda sadece biçimsel yönünün değil, aynı zamanda içeriğinin de önemli olduğunu vurgular.

      O zaman aklımıza bir soru takılır. Yazılan her şey için edebi metin diyebilir miyiz? Elbette ki hayır. Kitap olarak basılmış her metnin edebiyat olduğunu düşünmek yanlış olur; çünkü yayınlanan her metin ya da kitap edebi bir karaktere sahip değildir.

      Acaba ünlü yazarlar edebiyatı ve yazmak eylemini nasıl tasvir etmişler? Yazımı onların görüşlerine yer vererek sonlandırıyorum:

• Bill Adler: "Yazmak dünyadaki en yalnız meslek"
• Robert Martin Adams: "Edebiyat, doğası gereği dünün varsayımlarını ve bugünün basmakalıp sözlerini sorgulamaya mahkûmdur."
• Isabel Allende: "Yazmak benim için tığ işi gibidir. Her zaman bir noktayı kaçıracağımdan korkarım."
• Ernest Hemingway: "Bazı yazarlar yalnızca başka bir yazarın bir cümle yazmasına yardımcı olmak için doğarlar. Ancak bir yazar kendinden önceki bir klasikten türetilemez."
• Alfredo Conde: "Yazar olmak, hayatı ölümden çalmaktır."
• Dostoyevski: "Edebiyat bir resimdir, daha doğrusu hem resim hem de aynadır. Duygunun ifade edilmesidir, ince bir eleştiridir, öğretici bir belgedir."
• Umberto Eco: "Yazarın erişilemez niyeti ile okuyucunun tartışmalı niyeti arasında, savunulamaz bir yorumu reddeden metnin şeffaf niyeti vardır."
• Ilya Ehrenburg: "Yazar, iddia makamının veya savunmanın tanığı ile karşılaştırılabilir, çünkü mahkemedeki bir tanık gibi, başkalarının gözünden kaçan bazı şeyleri algılar."
• Julio Cortázar: "Olağandışı olan, edebi yaratımların çok küçük bir kısmında bulunur ve bu kesinlikle edebiyatın özüdür."
• Jorge Luis Borges: "Her yazar seleflerini yaratır."
• Gabriel García Márquez: "Bir yazarın kitaplarını sattırmak için yapabileceği tek doğru şey onları iyi yazmaktır."
• Cyril Connolly: "Düşünce var olduğu sürece kelimeler canlıdır ve edebiyat yaşamdan değil, hayata doğru bir kaçış haline gelir."
• Jean Paul Sartre: "Sanatsal yaratışın belli başlı dürtülerinden biri, hiç kuşkusuz dünyaya oranla daha değerli olduğumuzu duyma gereksinimidir.(...)Yazmayı düşünen bütün gençlere şu ilke sorusunu sormaz mıyız hep: ‘Söylenecek bir şeyiniz var mı?' Bunun anlamı şudur: Başkalarına aktarılacak kadar değerli bir şeyiniz var mı?"
• Yaşar Kemal: "Bir yazarın sorunu yalnızca umut vermek değildir. İnsanların yaşadığı derin ve birbirinden farklı sorunlar vardır. Onun için bir yazar insanların macerasını çok iyi bilmelidir. Ancak insanların macerasını çok iyi bilen bir yazar iyi bir yazardır."