Yazar ve çevirmen olarak kariyerini sürdüren Aruoba; Wittgenstein, Matsuo Basho, Paul Celan, Hume, Nietzsche, Kant, Rilke ve Werner Otto von Hentig'den çeviriler yapar. Nietzsche'nin "Deccal" isimli eserini Türkçeye çeviren Aruoba, aforizmalara dayalı felsefi metinleri başarılı bir biçimde kaleme almış ve "Türkiye'nin Nietzsche'si" olarak anılmıştır. Mantıksal pozitivizmin önemli temsilcilerinden biri olan ünlü dil filozofu Wittgenstein'ın eserlerini de Türkçe'ye ilk çeviren o olmuştur.

         1990'da yayımlanan ilk kitabı olan "Tümceler"de okurunun gözünü doğanın güzellikleriyle kamaştıran yazarın noktalama işaretlerinin anlamı değiştirici gücünden faydalanarak kaleme aldığı bu eseri, daha sonra yayımlanan "De ki İşte" ve "Yürüme" adlı kitapları ile beraber "Yürüme Üçlüsü" olarak kabul edilir. Sokrates, Platon, Wittgenstein, Hegel, Kant ve Nietzsche gibi filozoflara da göndermelerde bulunduğu bu üçlemesi sayesinde Aruoba'nın fikir dünyasıyla yakından tanışma fırsatı buluruz.

         Şiir üzerine de çalışmalar yapan Aruoba, felsefe ile yoğurduğu şiirlerinde kendine has bir üslup yakalar. Bu üslubunu "Ol/an", "Kesik Esintiler", "Geç Gelen Ağıtlar", "Sayıklamalar" ve "Ne ki Hiç" adlı şiir kitaplarında görmek mümkündür. Ayrıca şiirin mekânsallığı üzerine çalışmaları olan ünlü filozof Heidegger'i de analiz etmiş ve onun şiire dair görüşlerini "Ona göre insanın temel sözü şiirdir. Çünkü insan yaşayan, dünyanın içinde olan, diğer insanlarla ilişkisini dil aracılığıyla kuran varlıktır. İnsanın bütün etkinliklerinde yer alan, içinde yaşadığı dil ile (tarihsel olarak da) içinde yaşadığı varoluş arasında kurduğu temel anlam ilişkisi, şiirde ortaya çıkar. İnsanın bilinen bütün tarihi boyunca çeşitli biçimlerde görülen "şiir" adı verilen dilsel kuruluşlar, bu temel ilişkiyi ortaya koymaya (dile getirmeye) çalışan insan yöneliminin ürünleridir. Heidegger de buna ulaşmaya, (anlamlandırmaya, yorumlamaya) insanın dünya ile ve diğer insarlarla olan ilişkisini ilk biçimiyle yeniden kavramaya çalışır." şeklindeki sözleriyle açıklamıştır.

         "Uzak" ve "Yakın" adlı eserlerinde şiirden düzyazıya yöneldiğini gördüğümüz Aruoba, gözlemlerinden doğan metaforlara dayanan evrensel bir dil oluşturur. Bu dili oluştururken Herakleitos, Epiktetos, Nietzsche, Heidegger, Spinoza, Wittgenstein ve Kuçuradi gibi filozoflardan ilham alır.

         Aruoba aynı zamanda Japon edebiyatında bir şiir türü olan "haiku"nun, Türk edebiyatındaki temsilcilerinden biridir. Ortaya çıkışı XVI. yüzyıla dayanan haiku, dünyadaki en kısa lirik şiir biçimi olarak bilinir. Kimilerince basit bir sözcük oyunu olarak nitelendirilip edebi açıdan değersiz görülse de Japon şair Masaoka Shiki "Haiku edebiyattır" der. Masaoka'dan sonra haiku, Japonyaʼya özgü geleneksel bir şiir tarzı olarak kabul görür. Haikuda argo sözcüklere yer verilmesinde sakınca yoktur. Dolayısıyla Japon şiirinde biçim ve içerik özgürlüğünün haiku ile başladığını söyleyebiliriz. Haiku, üç dizeden oluşan ve beş-yedi-beş hece olmak üzere toplam on yedi hece ölçüsüne göre yazılan bir şiir biçimidir. Kısaca on yedi hecenin üç dize hâlinde yazılması ile ortaya çıkar. Kısa, yalın ve öz bir anlatıma dayanır. Şairin, yalın anlatımın yardımıyla okuyucuyu kendi hayali birikimiyle beraber şiire dahil etmeyi amaçladığı haiku, güzel sözcüklerle yapılmış sade bir tabloyu andırır.

         Aruoba, kendisi ile haiku arasındaki bağı şöyle özetler: "Haiku yazdığımı -yani, yazdıklarımın haiku olduğunu- başlangıçta fark etmedim. Başo'yla tanışmam Mayıs'93'de oldu; oysa çok önceleri, ancak haiku sayılabilecek metinler yazmıştım -yani, sonradan farkettim ki, yazmışım...(tümceler'e aldığım metinlerin birçoğu, ilk kavranış açısından da, kâğıda dökülüş açısından da -bazısı biçimsel olarak bile-, haiku sayılabilir.)
(...)
sezinlemeye başladım haiku'nun anlamını: -Anlık bir anlam: gözüküp geçivereren bir görünüm -göze çarpıveren bir kavrama- daracık kavrayış aralığından görülüveren kocaman dünya...
Geçiciliğin kalıcılığı -
kalıcı bir geçicilik..."

         31 Mayıs 2020'de İstanbul'da hayata gözlerini yuman Aruoba'nın ölüme dair değerlendirmeleri ise dikkat çekicidir:

"Yaşamın sana sıkça söyleyebileceği tek şey ölümdür. Öyleyse, yaşamın tek açık anlamı,

Ölümdür.

Yaşamın tek anlamı ölümse,
yaşamın anlamı - yoktur...
Ölüm, yaşamın belirginleşmiş yanıysa,
yaşamın anlamı -boştur..."

(...)

"Yaşam ne denli gecikirse geciksin,
ölüm hep zamanında gelir--
ölüm gecikmez."