Spartaküs… Tüm zamanların en ünlü gladyatörüydü. Roma ordusunda süvari askeri iken komutanına karşı gelerek köle statüsüne düşmüş ardından da dünya tarihinde köleciliğe ilk başkaldıran insan olarak adını altın harflerle yazdırmıştır. Bir gladyatörün gücünden çok aklının esaretidir bu.

     Öyle ise şunu sormak istiyorum sizlere: nedir güzellik? Ve nerede ararız güzelliği? İnsan zihninin bir aldatmacası mıdır bu? Güzelliğine inandığımız yalancı bir maksat gerçek yüzünü gösterdiğinde kandırılmış olduğunu anlamak aklı uyuşturanın güzellik olduğunu göstermez mi?

     Öyle ise akıllı kişi zaaf adına sefa sürmenin değil acı vermeyenin peşinden koşmalı.

     Güzellik evrenin içinde soyut ve somut olan her şeydir. Matematiksel bir bakış açısı ile yaklaşırsak güzellik ve matematik eş değerdir. Var olmanın güzelliğini kandırmaya çalışan şeytanın adı ise kötülüktür. Ve kötülük sadece niyettir. Kötü niyet her türlü hüneri zehirler. Kendisiyle birlikte her şeyi yok eder. Güzellik ve doğruluksa yıldızlar gibi parlaktır. Sonsuzluğa ışık tutar.

     Güzellik insanın var oluşuyla gençliktir. Yaşlandıkça tüm bedenin yok olduğu simetrisi insanı aklıyla ayakta tutar ve zekası ile yaşatır.

     Hayatımızda kendimize şunu sorarsak: ‘’Neyi seversin?’’ ‘’Neyin önemli olduğuna inanırsın?’’ Bu soruların cevaplarını kendimizde ne kadar başarabilmişsek içimizde ki kendi güzelliğe de o kadar ulaşabilmişiz demektir. Efendi sahibi olmak için kendine put yaratan insanoğlu tabiatın güzelliğinden çok zihnini iyileştirmeye bakar. Bu yüzdendir ki en yüksek, en çeşitli ve en kalıcı güzellik zihinsel güzelliktir. Zihnin beğenmesidir. Beynin göstergesidir.